ฉากเปิดเผยในพื้นที่มืดมิดและปิดล้อม ลานบ้านของสถานบำบัดโรคจิต ซึ่งแสงสว่างส่องลงมาจากด้านบนอย่างน่าสะพรึงกลัว องค์ประกอบคือพายุหมุนของร่างที่ถูกทรมาน บางคนถูกขังอยู่ในอ้อมกอดที่สิ้นหวัง ร่างกายบิดเบี้ยวในการดิ้นรน คนอื่นยืนอยู่คนเดียว ดูเหมือนหลงทางอยู่ในนรกส่วนตัวของตนเอง ชายคนหนึ่งกางแขนออกไปครอบครองใจกลาง การแสดงออกของเขาคือการผสมผสานระหว่างความทุกข์ทรมานและความท้าทาย ราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับผู้ทรมานที่มองไม่เห็น ผลกระทบโดยรวมทำให้ไม่สบายใจอย่างมาก นี่คืองานชิ้นเอกในการพรรณนาความทุกข์ของมนุษย์ เป็นเครื่องเตือนใจอันโหดร้ายถึงความเปราะบางของจิตใจมนุษย์