De scène speelt zich af in een sombere, afgesloten ruimte, de binnenplaats van een gekkenhuis, waar het licht op onheilspellende wijze van boven naar beneden sijpelt. De compositie is een wervelwind van getormenteerde figuren: sommigen zijn opgesloten in een wanhopige omhelzing, hun lichamen verdraaid in gevecht; anderen staan ​​alleen, schijnbaar verdwaald in hun eigen privé-hellen. Een man met uitgestrekte armen domineert het midden, zijn uitdrukking is een mengeling van angst en uitdaging, alsof hij een onzichtbare kwelgeest trotseert. Het algehele effect is diep verontrustend; het is een masterclass in het uitbeelden van menselijk lijden, een bruut herinnering aan de kwetsbaarheid van de menselijke psyche.