Bu etkileyici parçada, kompozisyona hakim olan bir psikolojik gerilim hemen hissediliyor. İki figür karamsar bir arka plandan ortaya çıkıyor; spiral gibi ifadeli fırça darbeleri kaygılı bir atmosfer yaratıyor. Ön planda derin mavi tonlarında giyinmiş bir kadın, uzamış ve belirgin özellikleriyle duruyor; sertleşmiş bir duruş sergileyen bu kadın, melankoli ve içsel bir huzursuzluk yayıyor. Dikkat çeken siyah bir şapka takan figür, arkaya dönerek düşüncelere dalmış gibi görünüyor. Bu iki figür arasındaki farklılık, izolasyon hissini viraj ediyor, bu mola, Munch'un varoluşsal temalarını araştırmasını işaret ediyor.

Renk paleti etkileyici; soğuk mavi ve yeşiller sıcak tonlarla birleşerek yüzeyin altında pulsatörler gibi titriyor. Renklerin kendileri sessiz bir diyaloğa girmiş gibi, görünen basit sahnenin arkasındaki duygusal manzarayı açığa çıkarıyor. Arka planda bir köprü, uzanan ağaçlar ve dalgalı tepeler tasvir ediliyor; Munch'un karakteristik cesur fırça vuruşlarıyla tasvir edilen bu figürler, yalnızca formlar değil, duygusal yankılar da ifade etmek istiyor. Bu eser, 20. yüzyılın başlarındaki ayralık ve iç gözlem temaları ile uyumlu bir şekilde örtüşerek, Munch'un modern sanatın gelişimindeki önemini vurguluyor; karmaşık duyguları basitlik ve derinlikle iletme becerisiyle.