Ο πίνακας προσκαλεί σε μια στιγμή σιωπηλής περισυλλογής, μια ματιά στον κόσμο της γαλήνιας ομορφιάς. Τρεις φιγούρες είναι η καρδιά αυτής της σκηνής, η καθεμία εμποτισμένη με μια μοναδική παρουσία. δύο από αυτές στέκονται κοντά η μια στην άλλη, τα σχήματά τους αριστοτεχνικά αλληλένδετα. Οι τόνοι του δέρματος, που αποδίδονται με μια πλούσια, γήινη παλέτα, υποδηλώνουν μια σύνδεση με τη γη. Μια φιγούρα, μια γυναίκα που κάθεται στο βάθος, στρέφεται μακριά από τον θεατή, η στάση της υποδηλώνει ενδοσκόπηση ή ίσως μια στιγμή ξεκούρασης.

Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι εμφανής στις τολμηρές πινελιές και την εσκεμμένη ισοπέδωση του χώρου. τα ζωηρά, σχεδόν αφύσικα χρώματα δημιουργούν μια αίσθηση ονειρικής μη πραγματικότητας. Η σύνθεση, με τη διάταξη των μορφών, των δέντρων και μια ταπετσαρία ροζ και πράσινων αποχρώσεων, καθοδηγεί το μάτι μέσα από τον πίνακα με έναν σχεδόν μουσικό ρυθμό. Είναι σαν ο καλλιτέχνης να ψιθυρίζει μυστικά ενός κρυμμένου παραδείσου, ενός τόπου όπου ο χρόνος έχει επιβραδυνθεί σε ένα νωχελικό ρυθμό και ο κόσμος λούζεται σε ένα αιώνιο ηλιοβασίλεμα. Προκαλεί μια αίσθηση λαχτάρας, μια λαχτάρα για μια απλούστερη, πιο αρμονική ύπαρξη.