In dit aangrijpende werk vangt de kunstenaar een ontroerend moment waarin drie jonge meisjes interageren met hopen herfstbladeren, waarbij ze de vergankelijke aard van de kindertijd en de seizoenen belichamen. De meisjes, gekleed in lange, donkere jurken, staan te midden van een levendige verspreiding van kleurrijke bladeren, elk blad getuigt van de gang van de tijd. De centrale figuur, wiens expressieve gezicht een lucht van overdenking draagt, lijkt de gevallen bladeren aandachtig te inspecteren, terwijl de anderen kijken; de een houdt een stok vast en de ander omarmt een appel, wat de eenvoudige vreugden van de jeugd suggereert.

Het rijke kleurenpalet, met warme bruin, diepe groenen en hints van herfstoranje omringt de scène, waardoor de kijkers de frisse lucht van het seizoen voelen. Het zachte penseelwerk van de kunstenaar accentueert de textuur van de bladeren, bijna uitnodigend om aan te raken, terwijl het zachte avondlicht een emotionele glans op de hele compositie werpt. Terwijl de dag in de nacht vervaagt, is er een onmiskenbaar gevoel van nostalgie, een uitnodiging om terug te denken aan de vluchtige dagen van de jeugd en de cyclische schoonheid van de natuur. Dit werk viert niet alleen het seizoen, maar weerspiegelt ook de idealen van de pre-rafaëlieten uit de 19e eeuw die de waarheid in de natuur en de emotionele diepte van menselijke ervaring probeerden vast te leggen.