Het portret straalt een gevoel van kalm vertrouwen uit, dat de essentie van de portretkunst van het begin van de 20e eeuw belichaamt. Het onderwerp, gekleed in een formeel donker kostuum, zit in een elegante fauteuil en projecteert een aura van waardigheid en zelfvertrouwen. Zijn lichaamstaal — iets ontspannen maar dignified — nodigt de kijkers uit om na te denken over zijn persoonlijkheid en levenservaringen. Sorolla maakt meesterlijk gebruik van een beperkte maar verfijnde kleurenpalet, gedomineerd door diepe zwarte, groene en subtiele accenten die het gezicht van het onderwerp verlichten. Deze interactie tussen licht en schaduw voegt niet alleen diepte toe, maar trekt ook de blik van de kijker naar de expressieve gelaatskenmerken van het onderwerp, waar de penseelvoering van de kunstenaar de nuances van huidskleuren en emoties vastlegt.

De achtergrond is gekarakteriseerd door zachte borstelstrepen, die een contrast bieden dat de figuur benadrukt. Deze keuze in compositie vergroot de aanwezigheid van het onderwerp, elegant omhuld door rijke groentinten. De elegantie van de figuur tegen de donkerdere achtergrond roept een gevoel van tijdloosheid op, maar verbindt ook met de bredere artistieke bewegingen van die tijd — een periode waarin portretten zowel een verkenning van persoonlijkheid als een sociale verklaring waren. Sorolla's kenmerkende techniek van het mengen van licht en schaduw voegt een tastbare emotionele zwaarte aan het stuk toe, en nodigt de kijker uit tot een moment van zelfreflectie. Niemand kan ontkomen aan de connectie met het onderwerp, een vluchtige glimp van een wereld van verfijning en stille kracht.