Het kunstwerk vangt een serene en majestueuze landschap, dat een dramatisch contrast toont tussen de hoge bergen en de weelderige vegetatie. De ingewikkelde penseelstreken geven de toppen levendig weer, omhuld in mist, en roepen een gevoel van rust en isolatie op. Een waterval stroomt elegant van de rotsachtige kliffen, benadrukt de beweging en het geluid van de natuur—een zacht geruis dat lijkt te fluisteren door de valleien. De bomen, weergegeven in delicate inktlijnen, kaderen de scène in en verankeren het in de omhelzing van de natuur.

Het monochrome palet, rijk aan tinten zwart en grijs, wordt versterkt door subtiele witte gebieden, die het algehele contrast verhogen en diepte aan de compositie toevoegen. Dit gebruik van inkt toont niet alleen technische vaardigheid maar suggereert ook het diepe respect van de kunstenaar voor de natuur. Bij het bekijken van dit stuk kan men niet anders dan een golf van sereniteit voelen, alsof men in het zelfde landschap staat dat is afgebeeld—de frisse berglucht inademen en de koele nevel van de waterval voelen. In de context van het China van 1946, te midden van een periode van onrust, herinneren dergelijke landschappen de kijkers aan de blijvende schoonheid van de natuur en de troost die deze biedt te midden van de chaos.