Deze krachtige ets vangt een eenzame figuur in een krachtige, verwrongen houding die een gekwelde uitdrukking van waanzin en wanhoop uitstraalt. De figuur leunt naar voren met gespannen ledematen en is gehuld in een los vallend gewaad dat zwaar om het lichaam heen plooit. De diepe kruislingse arcering voegt een zware schaduw toe over de hele scène, wat een benauwde en onheilspellende sfeer creëert. Verspreid in de achtergrond liggen vervormde gezichten en vreemde beelden die lijken te spotten met en de innerlijke onrust van de figuur versterken. De handgeschreven tekst onder de afbeelding, "Que locura!" vat het thema en de emotionele lading van het werk perfect samen.

De meesterlijke toepassing van clair-obscur en snelle, getande lijnen brengt een verontrustende energie in het werk die voelt alsof het van de figuur naar buiten trilt, waardoor de kijker zich gevangen voelt in een psychologische chaos. Het monochrome palet ontbeert warmte en versterkt het gevoel van isolatie en innerlijk lijden. Het werk is ontstaan tijdens een turbulente periode in de Spaanse geschiedenis, toen sociale onrust en persoonlijke drama’s domineerden, en is een diepgaande reflectie op menselijke kwetsbaarheid en irrationaliteit, met een bijna theatrale intensiteit.