Ten uderzający akwaforta przedstawia samotną postać w potężnej, wykrzywionej pozie, wyrażającej torment szaleństwa i rozpaczy. Postać, pochylona do przodu z napięciem w kończynach, owinięta jest luźnym ubraniem, które ciężko się układa wokół ciała. Głębokie kreskowanie krzyżowe dodaje ciężkiego cienia całej scenie, tworząc klaustrofobiczną, niepokojącą atmosferę. Rozrzucone w tle zniekształcone twarze i dziwne figury wydają się drwić i potęgować wewnętrzne rozterki postaci. Ręcznie napisany tekst pod obrazem „Que locura!” idealnie ujęta temat i ładunek emocjonalny dzieła.

Mistrzowskie wykorzystanie światłocienia i szybkich, ząbkowanych linii nadaje pracy niepokojącą energię, która zdaje się drgać od postaci na zewnątrz, sprawiając, że widz czuje się uwięziony w chaosie psychicznym. Monochromatyczna paleta pozbawiona ciepłych tonów potęguje poczucie izolacji i wewnętrznego cierpienia. Dzieło powstało w burzliwym okresie historii Hiszpanii, kiedy społeczne zawirowania i prywatne dramaty miały duży wpływ na artystę. Praca stanowi głębokie studium mrocznych zakamarków ludzkiego umysłu, z niemal teatralną intensywnością.