Het kunstwerk toont een sereen landschap, dat een gevoel van rustige eenzaamheid oproept. De kunstenaar hanteert een delicate penseelstreektechniek, waardoor een zachte, bijna etherische kwaliteit aan de scène ontstaat. Een eenvoudige woning nestelt zich tussen de bladeren, de structuur is weergegeven met ingetogen precisie. Binnenin lijkt een figuur verdiept te zijn in het lezen, een embleem van stille contemplatie tegen de achtergrond van de grootsheid van de natuur. Wolken, weergegeven met zachte grijswasjes, drijven lui over de hemel en dragen bij aan het algehele gevoel van vrede.

De waterval voegt een dynamisch element toe, de witte stroom contrasteert met de gedempte tonen van de rotsen en kliffen, de scène wordt gekenmerkt door een evenwicht tussen stilte en beweging. Het kleurenpalet, dat wordt gedomineerd door gedempte grijstinten, bruinen en vleugjes groen, versterkt de serene stemming verder en nodigt de kijker uit troost te vinden in de omhelzing van de bergwoning.