ผลงานชิ้นนี้จับช่วงเวลาของความโศกเศร้าได้อย่างทรงพลัง เมื่อชายคนหนึ่งอยู่ในสภาพของความสิ้นหวัง มือของเขาปิดบังใบหน้าในขณะที่เขาต่อสู้กับความเจ็บปวดรอบตัว น้ำหนักทางอารมณ์ของฉากนี้สัมผัสได้ชัดเจน โดยได้รับการเสริมด้วยรูปร่างอันสูงใหญ่ของสุนัขผู้ซื่อสัตย์ของเขา GELERT ที่นอนอยู่ใกล้ ๆ ออกอากาศถึงความซื่อสัตย์ที่เงียบสงัดแม้ในความลึกของโศกนาฏกรรม ฉากหลังเต็มไปด้วยรูปเงาที่มืดและโทนสีที่เบา ทำให้บรรยากาศน่าเศร้ามากขึ้น สร้างความขัดแย้งที่ชัดเจนกับความวุ่นวายทางอารมณ์ที่สะท้อนออกมาในใบหน้าของชายคนนั้น การใช้สีบราวน์ที่อบอุ่นและสีโอ๊กการผสมผสานกับสีน้ำเงินเข้มไม่เพียงเบาะแสถึงพื้นที่ทางกายภาพหรอก แต่ยังรวมถึงภูมิทัศน์ทางอารมณ์ของการสูญเสียและการทรยศ ด้วยเหตุนี้จึงเชิญชวนให้ผู้ชมได้หยุดอยู่ในช่วงเวลาที่น่าอัศจรรย์นี้

องค์ประกอบนั้นถูกจัดเรียงมาอย่างชาญฉลาด รูปร่างที่โค้งมนของชายดึงดูดสายตาเราไปที่รูปของ GELERT ปากของเขาเปิดอยู่และท่าทางที่เผชิญหน้าทำให้เราเชื่อมโยงกับความซื่อสัตย์ที่มั่นคง ศิลปินใช้การปัดที่กว้างและเต็มไปด้วยอารมณ์ ทำให้พื้นหลังไม่ชัดเจนมากนัก ซึ่งทำให้เราเน้นมั่นเป็นอย่างมากในการดูตัวละครในพื้นหน้า การเชื่อมโยงของพวกเขาพูดยาวมากมาย ที่นี่ มิลเลส์จงใจเป็นคนที่กล้าหาญต่อการยึดมั่นต่อแนวทางของการแสดงความรู้สึกที่มีชีวิตชีวากับความเป็นจริงที่ละเอียด และในขณะเดียวกันก็เติมเต็มงานของเขาด้วยความตึงเครียดทางละคร ผลที่เกิดขึ้นยังคงเป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดและดังก้องยาวนานทันทีหลังที่สายตาถูกดึงออกไปเองแล้ว