ฉากเปิดเผยด้วยคุณภาพที่เกือบจะเหมือนฝัน ตัวเลขถูกแสดงด้วยความสง่างามที่เรียบง่าย แต่แสดงออก ตัวเลขเอง - ผู้หญิงผิวสีบรอนซ์ - ครองพื้นที่ แปรงสีเหมือนเต้นรำบนผืนผ้าใบ ด้วยพลังงานตามจังหวะที่ดึงดูดสายตาจากรูปแบบหนึ่งไปอีกรูปแบบหนึ่ง กลมกลืนสีสัน องค์ประกอบเป็นแบบอย่าง การจัดวางผู้หญิงแต่ละคน องค์ประกอบแต่ละส่วน รู้สึกตั้งใจและเป็นธรรมชาติ แปรงสีที่สดใส โดยมีสีแดงและเขียวเอิร์ธโทนเป็นหลัก เพิ่มบรรยากาศแบบแปลกใหม่ มันเป็นโลกของตัวเอง บทกวีภาพชนิดหนึ่งที่เล่าเรื่องราวเหนือคำพูด เป็นพยานถึงความสามารถของ Gauguin ในการจับภาพสาระสำคัญของประสบการณ์ชาวตาฮิติของเขา สีสันร้องเพลงในแสงสว่าง ซิมโฟนีแห่งประสาทสัมผัส ความเข้มข้นอันเงียบสงบของช่วงเวลานี้เองที่คงอยู่