Bu otoportre, doğrudan bakışıyla sizi içine çeker, konunun gözleri, neredeyse rahatsız edici bir yoğunlukla sizin gözlerinizle buluşur. Yaşamın izleriyle dolu yüzlü ressam, çenesini eline dayamış; belki bir tefekkür jesti, ya da belki de yorgun bir kabulleniş. Renkler kasvetli, arka planın kahverengileri ve okraları, kravatın canlı kırmızısına ve sanatçının giysilerindeki renk dokunuşlarına karşı bir zemin oluşturur.

Kompozisyon etkileyicidir: oturan kişinin formu neredeyse çerçeveyi doldurur, tüm dikkatimizi talep eder. Karşımızda, savunmasız ama hükmedici bir adam duruyor. Bu cilalı, idealize edilmiş bir imge değil; ham, dürüst bir portre. Kalın fırça darbeleri ve kaba dokular, sanatçının elinden, tuvalle olan duygusal bağından bahseder. Resim ağır hissettiriyor, sanatçının hayatıyla dolu, zamanın belirli bir anının somut bir yansıması. Arka planda, küçük bir resim ek bir karmaşıklık katmanı ekliyor.