In deze aandoenlijke weergave staat een vrouwelijke figuur bijna in schaduw, gehuld in een diep zwart gewaad dat het licht om zich heen absorbeert. Haar uitdrukking, mysterieus en onverzettelijk, fascineert de kijker terwijl het tegelijkertijd wijst op een innerlijke focus. De kleurenpalet wordt gedomineerd door donkere groene en bruine tinten, met een subtiele spel van licht die dansende schaduwen op het canvas werpt, waardoor een sfeer van rustige meditatie ontstaat. De techniek van de kunstenaar is opmerkelijk, waarbij hij losse penseelstreken gebruikt die een etherische kwaliteit geven, waardoor de grenzen tussen de figuur en de achtergrond vervagen; de kleuren smelten samen en vormen een geheel dat de fijne schaduwen van de psyche oproept.

De compositie juxtaponeert vakkundig de solide vorm van de vrouw met de abstracte suggestie van een nabijgelegen structuur, misschien een tafel of een voetstuk, weergegeven in een intense groene kleur die contrasteert en aanvult met de duisternis van haar kleding. Deze dualiteit creëert een dimensie, waarbij de blik van de kijker dieper in de scène wordt getrokken. Men kan een voelbaar gevoel van isolatie of contemplatie ervaren dat van haar houding uitstraalt, wat uitnodigt tot reflectie over identiteit, aanwezigheid en afwezigheid. Historisch gezien is dit schilderij in lijn met de heersende thema's van de 19e eeuw, en weerspiegelt het de veranderingen naar moderniteit in emotionele expressie en de verkenning van de menselijke conditie, en markeert daarmee het artistieke landschap van zijn tijd.