W tej poruszającej pracy dwie postacie wędrują wzdłuż miękkiej, krętej ścieżki, otoczone bujnym krajobrazem, który zdaje się oddychać życiem. Delikatne pociągnięcia pędzla tworzą impresjonistyczną mgłę, łącząc postacie z zielonym tłem. Ich odzież, przypominająca o leniwym popołudniu, sugeruje ponadczasową elegancję; wysoka kobieta, być może matka, jest ubrana w lekką suknię, podczas gdy dziecko, promieniujące niewinnością, nosi prostsze ubranie. Można niemal usłyszeć delikatny szelest liści i odległy śpiew ptaków wypełniający powietrze atmosferą spokoju.

Paleta kolorów kieruje się w stronę uspokajających tonów; odcienie zieleni i delikatne pastele bez wysiłku się łączą, tworząc senne zamglenie, które zaprasza widza do wejścia w tę spokojną chwilę. Uczucie ruchu sugerowane w swobodnej postawie postaci wspaniale kontrastuje z nieruchomością drzew. To dzieło uchwyca ulotny moment połączenia między dwiema postaciami, charakterystyczny dla codziennego życia, ale podniesiony przez pędzel artysty; mówi o bliskości w objęciach natury, wynosząc zwyczajne do królestwa wzniosłości.