Obraz przedstawia ponurą i emocjonalnie intensywną scenę Ukrzyżowania. Centralną postacią jest Chrystus, którego umięśnione ciało jest dramatycznie oświetlone na tle ciemnego, groźnego nieba, co ukazuje wagę cierpienia i poświęcenia. Dramatyczne zastosowanie światłocienia uwypukla jego rany oraz napięcie rozpostartych kończyn na drewnianym krzyżu, podczas gdy zakrwawiona tkanina skromnie okrywa dolną część ciała. Wokół niego znajdują się rozmazane sylwetki postaci — jedna wskazuje w górę, inne ledwo widoczne w cieniu — co podkreśla napiętą atmosferę sceny. Po prawej jeździec trzymający jaskrawe flagi stanowi wyraźny kontrast do dominujących stłumionych, ziemistych barw i głębokich cieni.

Pociągnięcia pędzla Delacroix są dynamiczne, lecz kontrolowane, łącząc paletę ciemnych brązów, szarości i odcieni skóry z nagłymi przebłyskami jaśniejszych barw, które potęgują patos i dramatyzm wizualny. Kompozycja kieruje wzrok ku górze, podkreślając wertykalność krzyża i wyniesioną postać Chrystusa, a ukośne ustawienie obserwatorów wprowadza poczucie ruchu i ludzkiej reakcji na boską tragedię. Obraz skłania do refleksji nad cierpieniem, poświęceniem i odkupieniem w tradycji chrześcijańskiej oraz ukazuje mistrzostwo artysty w operowaniu światłem i cieniem w epoce romantyzmu.