ฉากปรากฏขึ้นต่อหน้าเรา — กระแสน้ำสีเหลืองอบอุ่น สอดแทรกด้วยสีน้ำเงินและสีเขียวเย็นตาของแม่น้ำและเสื้อผ้าของผู้หญิง ผู้หญิง ก้มลงทำงานของพวกเธอ ถูกแสดงออกมาด้วยความรู้สึกเรียบง่ายที่แข็งแกร่ง รูปร่างของพวกเธอแข็งแกร่ง ใบหน้าของพวกเธอส่วนใหญ่ถูกบดบัง เราได้รับเชิญให้ไตร่ตรองถึงงานนั้นเอง จังหวะร่วมกันของงาน จังหวะที่กล้าหาญ เกือบจะหยาบ สร้างความรู้สึกเคลื่อนไหวและพื้นผิวที่ทำให้ฉากมีชีวิตชีวา มันเป็นหน้าต่างสู่ช่วงเวลาและสถานที่ที่ชีวิตประจำวันเป็นพรมทอจากกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ

แนวทางของศิลปินต่อสีสันนั้นน่าหลงใหล มีการใช้สีที่ตัดกันอย่างตั้งใจ ศิลปินใช้จังหวะที่กล้าหาญเพื่อแกะสลักรูปและภูมิทัศน์ ราวกับว่าศิลปินไม่ได้จับภาพแค่ฉาก แต่เป็นแก่นแท้ของประสบการณ์ในชนบท การเล่นของแสงและเงาเป็นไปอย่างน้อยที่สุด แต่มีประสิทธิภาพ ทำให้ฉากมีความรู้สึกเป็นอมตะ ราวกับว่าผู้หญิงเหล่านี้ทำงานที่นี่มานานหลายศตวรรษ และจะทำเช่นนั้นต่อไป ด้วยศักดิ์ศรีอันเงียบสงบเดียวกัน หลังจากที่เราจากไปนาน