In dit indrukwekkende kunstwerk wordt de kijker ondergedompeld in het leven van een boerenvrouw die ijverig aardappels uit de grond haalt. Ze leunt voorover, haar lichaam is gedeeltelijk verborgen onder het gewicht van haar arbeid, terwijl ze zich volledig concentreert op haar taak. Van Gogh vangt een moment van stilte te midden van de inspanning; haar sterke, verweerde handen houden het handvat van een vork stevig vast, wat niet alleen haar werk symboliseert, maar ook de waardigheid van landbouwarbeid. Achter haar staat een bescheiden mand, die bijna volloopt met de vruchten van haar arbeid. Het kleurenpalet is gedempt, gedomineerd door aardse bruine en groene tinten—een palet dat een sombere maar eerlijke sfeer oproept, waardoor de kijker diep kan verbinding maken met de strijd en volharding van de figuur.

De compositie is zorgvuldig georganiseerd en leidt het oog van de vrouw door het textuurrijke veld en naar de zware, sombere lucht. Het lijkt Van Goghs diepe respect voor handwerk te weerspiegelen in een tijd waarin de industrialisatie het landschap van het plattelandsleven dramatisch veranderde. De emotionele impact is diep; het roept gevoelens van empathie en bewondering op voor de werkende figuren die vaak gemarginaliseerd worden in de samenleving. Met krachtige, maar bleke penseelstreken weeft Van Gogh een narratief dat de waardigheid van het werk eert, waardoor een blijvende indruk achterblijft bij degenen die deze intieme weergave van menselijke volharding ontmoeten.