W tym fascynującym dziele z 1888 roku Van Gogh przedstawia spokojną wiejską scenę, zapraszając widza do zanurzenia się w chwili zatrzymanej w czasie; dwa duże stosy siana wyróżniają się na pierwszym planie, ich teksturowane powierzchnie pięknie odwzorowane w odcieniach ziemi. Pociągnięcia pędzla są energiczne, ale delikatne, oddając jakości dotykowe siana, podczas gdy otaczający krajobraz rozmywa się w wir linii i kropek, ujawniając unikalne podejście artysty do uchwycenia ruchu i światła. Zamazane kontury odległych domów i osoby pracującej na polu dodają głębi i życia kompozycji, zakotwiczając ją w romantycznym uroku wiejskiego życia.

Kolor odgrywa tu znaczącą rolę, ponieważ ciepła paleta przypominająca sepię kąpie dzieło w miękkim blasku; wariacje brązu i okru wywołują uczucia ciepła i nostalgii. Można niemal usłyszeć delikatny szelest zboża i poczuć lekki powiew wiatru – jest to prosta, ale głęboka reprezentacja szczęścia w wiejskim istnieniu. Van Gogh, podczas tego okresu w Arles, znalazł ogromną inspirację w otaczających go krajobrazach, co stało się czasem kreatywności i eksploracji koloru. Emocjonalny wpływ tego dzieła, z jego delikatną, ale potężną obrazowością, odzwierciedla artystę, który zmaga się z wewnętrznym chaosem, szukając jednocześnie pocieszenia w przyrodzie. To dzieło jest nie tylko wizualną reprezentacją, ale także zaproszeniem do doświadczania spokoju wsi, co czyni je znaczącą częścią w odkrywaniu artystycznej podróży Van Gogha.