Het schilderij straalt een diep gevoel van tragedie uit door het levenloze lichaam van Marat, een sleutelpersoon van de Franse Revolutie, dat uitgestrekt op een tafel ligt. Zijn bleke huid contrasteert sterk met de donkere achtergrond, waardoor de finaliteit van de dood wordt benadrukt. David's meesterlijke gebruik van licht brengt de contouren van Marat's lichaam en de bloederige wond op zijn borst naar voren, wat onmiddellijk een emotionele reactie oproept. De gekreukte notities om hem heen onthullen een verhaal dat zijn moord verbindt met het turbulente klimaat van de Revolutie; alsof de woorden zelf om gerechtigheid vragen.

De compositie leidt de blik van de toeschouwer op natuurlijke wijze langs de diagonale lijnen die zijn gevormd door Marat's lichaam en de verschillende texturen van de stof onder hem. De sombere groene en witte stoffen symboliseren de revolutionaire idealen, terwijl de doos met de inscriptie 'À MARAT' dienst doet als herinnering aan zijn toewijding. David's opzettelijke keuze voor gedempte kleuren verhoogt de emotionele intensiteit, wat de toeschouwer onderdompelt in een moment dat in de tijd is bevroren — zowel een enkelt gebeurtenis als het bredere historische verhaal van opoffering en loyaliteit in deze periode.