Ten sugestywny obraz przedstawia starszego chłopa pochłoniętego prostym, lecz głębokim zajęciem – trzymaniem dużej kapusty. Artysta używa fakturalnych, impresjonistycznych pociągnięć pędzla, które ożywiają ziemiste tony i bujną zieleń otaczającą postać. Skoncentrowany wyraz twarzy chłopa, wykonany delikatnymi pociągnięciami, wciąga widza w jego cichy świat pracy i więzi z ziemią. Stonowana paleta zieleni, brązów i miękkich błękitów tworzy atmosferę spokoju i ponadczasowości.

Kompozycja skupia się na mężczyźnie, którego dłonie i twarz są przedstawione z większą szczegółowością, podkreślając jego ludzką obecność wśród masy kapusty. Tło, rozmyte zarysy liści i ziemi, akcentuje namacalną bliskość człowieka i natury. Dzieło powstało pod koniec XIX wieku i odzwierciedla okres, w którym godność życia wiejskiego oraz rytmy pracy rolniczej zyskiwały coraz większe uznanie wśród artystów. Emocjonalny wymiar obrazu tkwi w skromnym, ale szlachetnym ukazaniu chłopa, zapraszając do refleksji nad prostymi, podtrzymującymi życie czynnościami.