To dzieło uchwytuje moment przesycony tajemnicą, przyciągając widza w scenę, która wydaje się być zarówno intymna, jak i inna świat. Eteryczna postać kobiety, siedząca na skalnej skale, elegancko gra na lirze, jej spojrzenie to mieszanka tęsknoty i spokoju. Tkanina jej falujących szat, pięknie ozdobiona wzorem kwiatowym, sugeruje związki z naturą, jakby była zarówno muzą, jak i elementarnym duchem. Kontrast jej bosych stóp na teksturowanych skałach dodaje surowego, wrażliwego elementu do jej obecności. Wokół niej roztacza się bujne otoczenie, niczym ogród, z akcentami żywych zieleni i brązów, przetykanymi delikatnymi różowymi kwiatami, które przenikają do sceny, potęgując uczucie czaru.

Kolory w tym dziele są bogate i zachęcające, gama od głębokich błękitów do żywych zieleni tworzy emocjonalną atmosferę, która jest zarówno uspokajająca, jak i refleksyjna. Miękkie, rozproszone światło filtrujące się przez liście podkreśla delikatne kontury figury i tworzy delikatną grę cieni na jej subtelnych rysach. Otoczenie, wypełnione błyszczącymi odbiciami na wodzie poniżej, przenosi widza w senny świat. Ten obraz nie tylko ukazuje umiejętności Waterhouse'a w zakresie użycia koloru i formy, ale także mówi o czasach, w których przecięcie emocji i natury stało się punktem centralnym w artystycznej ekspresji, ukazując trwałe ludzkie połączenie z mitem i naturalnym pięknem.