Obraz przedstawia uderzający portret młodej kobiety, jasno odzwierciedlający unikalny styl Waterhouse'a, który płynie pomiędzy liniami technik figuratywnych i impresjonistycznych. Osoba znajduje się w spokojnym lesie, otoczona wysokimi drzewami, które elegancko ją otaczają. Wskazuje jakby chciała ułożyć włosy – intymny moment uchwycony w oleju. Pociągnięcia pędzla są ekspresyjne, z wyraźną fakturą, która ożywia scenę, podczas gdy żywe pociągnięcia niebieskiego i zielonego kolorują delikatne połączenie z otoczeniem naturalnym. Światło przenika przez liście, tworząc miękkie cienie, przywołując poczucie ciepła i znajomości. Jej eteryczna postawa, w połączeniu z zabawą kolorów, urzeka widza, przyciągając nas do jej kontemplacyjnego królestwa; zdaje się, że na chwilę zatrzymuje się, by podzielić się swoimi myślami w samotności natury.

Wibrujący niebieski kolor jej sukienki wspaniale kontrastuje z ziemnymi tonacjami lasu; umiejętna manipulacja kolorem przez Waterhouse'a wzmacnia jej obecność, sprawiając, że wydaje się zarówno zakorzeniona, jak i nadprzyrodzona. W tej pracy obecna jest sentymentalna jakość, która rezonuje z pragnieniem charakterystycznym dla romantycznej sztuki końca XIX wieku. To zestawienie zwykłego aktu układania włosów, odzwierciedlające życie codzienne, w kontraście z czarującym tłem natury, skłania widza do zastanowienia się nad dziełem przez długi czas. Chociaż to dzieło powstało w okresie głębokich zmian i eksperymentów w sztuce, Waterhouse pozostaje mocno osadzony w tematach piękna, natury i kobiecej tajemnicy, co sprawia, że dzieło to jest ponadczasowe i pociągające dla miłośników sztuki zarówno starych, jak i nowych.